Analiza polskiej sztuki od połowy lat czterdziestych do czasów współczesnych. Autor omawia problem trwania oraz rozwoju modernistycznych pojęć i wartości dostrzeganych w dyskursach krytycznych i praktyce twórczej rozmaitych formacji artystycznych: od malarstwa abstrakcyjnego i figuratywnego, przez kręgi polskiej neoawangardy, po twórczość lat osiemdziesiątych.