Wśród form życia duchowego ludów pogańskich wróżbiarstwo zajmuje miejsceszczególne i odrębne. Nie jest częścią mitologii, choć często odwołuje się do mitów,nie jest też jednym ze zwykłych elementów kultu bogów, choć wpasowujesię w rytm świąt, rytuałów i obrzędów i bywa z nimi, szczególnie ze składaniemofiar, ściśle powiązane. Nie jest wreszcie częścią magii, choć ma wiele do niejpodobieństw. Wróżbiarstwo i stanowiąca jego podstawę wiara w przeznaczeniejest zjawiskiem swoistym, zajmującym własne, osobne miejsce w szeroko pojętejdziedzinie wierzeń.Trudno przecenić wpływ wróżb na życie pogańskich plemion. We wszystkichchyba ważniejszych ośrodkach kultu istniały wyrocznie. Pod tym pojęciem rozumiemywróżby, które miały swój określony czas (najczęściej święto), miejsce(najlepiej sanktuarium) i osoby specjalnie zajmujące się nimi; ich celem było uzyskaniewiedzy o rzeczach przed ludźmi zakrytych, a tyczących spraw najwyższejwagi, na przykład powodzenia planowanej wyprawy wojennej lub przyszłegourodzaju (czyli często po prostu szans na przeżycie).