Relacja ucieczki z getta i wielomiesięcznego życia po aryjskiej stronie na "polskich papierach". Plastyczny zapis okupacyjnej codzienności, a także bezkompromisowe studium relacji polsko-żydowskich w okresie Holokaustu. Ze strachu i niezrozumienia polskiego antysemityzmu wynikają bezsilność i poczucie samotności. Z drugiej jednak strony pojawiają się wdzięczność i bezbrzeżne oddanie tym, którzy pomagali, narażając własne życie. Historia opowiedziana z kobiecą wrażliwością - silniejsze od gniewu jest tu niedowierzanie, od rozpaczy - samokontrola.