W literaturze polskie czasu wojny i powojnia, bujnej i różnorodnej, Tadeusz Borowski był postacią wyjątkową.

Choć żył zaledwie 29 lat i pozostawił po sobie dorobek ilościowo niewielki, niedopełniony, niepozbawiony wewnętrznych sprzeczności – trudno przecenić jego wartość i znaczenie.

W tomie zebrano opowiadania, które przeszły do kanonu polskiej literatury, wśród nich: „Pożegnanie z Marią” czy „Proszę państwa do gazu”. Mówiące o wojnie i obozowej rzeczywistości utwory poruszają, dają do myślenia, nikogo nie pozostawiając obojętnym.