Dzieje ocaleń – dramatyczne i fascynujące same w sobie – ograniczają się zazwyczaj w relacjach ocalonych do owego fragmentu biografii, w którym ważyły się losy i ostateczna klęska wydawała się nieunikniona. Dla Hanny Krall ta chwila graniczna trwa nadal, rodzi nie kończące się konsekwencje, jest probierzem wszystkich dalszych, życiowych doświadczeń. „Sublokatorka” jest rzadkim w naszej literaturze przykładem odkrywczego studium rozwoju osobowości – pogłębionego panoramicznym jak gdyby widzeniem poprzez oczy kolejnych wcieleń podmiotu. Książka bogata jest w przenikliwe, psychologiczne obserwacje (znakomite portrety dzieci w powojennym schronisku!), w subtelne refleksje, w doskonałe opisy. Jest nie tylko ważnym dokumentem, ale i dojrzałym dziełem sztuki.