Spór o jedność bądź wielość intelektu cieszy się w literaturze z zakresu historii filozofii średniowiecznej wielką popularnością. Nawet w podręcznikowych zarysach dziejów myśli średniowiecznej polemika z monopsychizmem, wiecznością świata czy krytyką Bożej opatrzności wraz z towarzyszącymi jej potępieniami, przed-stawiana jest jako jeden z centralnych elementów życia intelektualnego lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XIII wieku na Uniwersytecie Paryskim, a tym samym, ze względu na rolę tej uczelni, jako jeden z najważniejszych przejawów życia umysłowego całej epoki. Protagonistami w tym sporze z jednej strony byli sami wielcy myśliciele epoki, Albert Wielki, Bonawentura czy Tomasz z Akwinu, a z drugiej awerroiści – mniej liczna i przez długie lata słabiej rozeznana grupa myślicieli skupionych na wydziale sztuk uniwersytetu, której najznamienitszą postacią był Siger z Brabancji. (…)