Nowy zbiór autorki "Gorzkich żalów" przynosi trzydzieści wierszy. Inaczej niż kiedyś u Julii Hartwig, refleksja zdecydowanie przeważa teraz nad zapisem realności, a świat wewnętrzny nad tym, co materialne.

Człowiek, który mówi do nas spośród linii tych utworów żyje w bardzo późnym już czasie, gdy z dnia na dzień dzień staje się krótszy, w narastającym cieniu śmierci, przywołuje ton pożegnania, odchodzenia, ciszy, gdy często pojawiają się wyznania: milczeć pragnę / usnąć pragnę;przywołać / strażnika nocy / który weźmie mnie / w opiekę.