Dzieło Sahagúna, misjonarza franciszkanina działającego w Meksyku w XVI wieku, jest jednym z pierwszych tak wnikliwych przedstawień obcej kultury autora europejskiego. Trzy pierwsze księgi prezentujące aztecką religię nie stanowią powierzchownego, pejoratywnego opisu zwyczajów indiańskich, lecz próbę dogłębnego zrozumienia mitów, wierzeń oraz związanych z nimi działań. Autor, zbierając materiały do swojego opracowania, korzystał z informacji uzyskanych bezpośrednio od Indian i to właśnie nacisk położony na przekazanie tych danych, a nie jedynie własnych obserwacji, decyduje o tak olbrzymim znaczeniu książki, czyniąc jednocześnie Sahagúna jednym z prekursorów europejskiej etnografii.