Rodzice Sary Wieckiej stali się nagle bardzo bogaci. Jednak nie zarobili pieniędzy, robiąc interesy tudzież dziedzicząc majątek z pokolenia na pokolenie, więc nie mają się czym chwalić. Czy to jest problem? Czy ma znaczenie fakt, w jaki sposób ludzie stali się zamożni?
Główną bohaterką powieści jest Sara — dziewczyna zwyczajna, przeciętna, normalna, ale w tym najbardziej pozytywnym sensie. Dziecko z tak zamożnej rodziny musi uczęszczać do elitarnej szkoły, rozumiemy to od pierwszych stron książki. Ktoś taki „nie zmieściłby się” bowiem w formule państwowej polskiej szkoły. Sara, tak jak koledzy z jej szkoły, żyje w „rezerwacie” dla bogatych dzieci; jest objęta opieką tak troskliwą, że aż karykaturalną. Autorka z premedytacją umieszcza akcję powieści w centrum Warszawy, ale na fikcyjnej ulicy. W ten sposób uświadamiamy sobie, jak mało dzieli nas od tworzenia takich rezerwatów dla bogaczy i jakie mogą być tego skutki.
Sara zakochuje się w koledze ze szkoły, który ma już dziewczynę. Jest szczęśliwy i nic nie wskazuje na to, że ten stan rzeczy ulegnie zmianie. Sara nie daje jednak z wygraną. Nie stosuje wprawdzie nieczystej gry, ale czeka jakby w pogotowiu. Następnie nastolatka musi poradzić sobie z przeszłością swojego chłopca, a Laura bynajmniej jej nie oszczędza. Urodziny Laury, byłej dziewczyny Łukasza, to jedna z najbardziej przejmujących scen w tej powieści.
Brat Sary panicznie się boi, że jego ewentualna dziewczyna będzie z nim tylko dlatego, że jego rodzice są bogaci. Udaje więc biednego; ubiera się i zachowuje niemal jak bezdomny.
Kolejną ważną postacią jest Beata, koleżanka Sary z czasów, gdy Wieccy żyli jeszcze wśród „normalnych” rodzin i Sara chodziła do państwowej szkoły. Przypadek Beaty to wnikliwe studium, jak szybko stajemy się roszczeniowi, jak łatwo przychodzi nam myślenie, że bogaci mają obowiązek dzielenia się swoim majątkiem z innymi, że należy nam się od nich pomoc.
W rezydencji Wieckich zatrudniony jest Szczepan — szofer, z którym Sara ma świetny kontakt. Jednak gdy Szczepan przestaje pracować u Wieckich, w jednej chwili Sara o nim zapomina. Czy dlatego, że jest rozpieszczona beztroskim życiem? A może dlatego, że tak się po prostu dzieje… Wszyscy porzucamy emocjonalnie ludzi, gdy tylko tracimy z nimi kontakt.
W szkole na Kociej poznajemy całą galerię postaci, ale najciekawszą z nich jest polonistka Bystra. Uwielbiana przez młodzież, erudytka, intelektualistka zafascynowana poezją Jacka Kaczmarskiego; ma tak silną osobowość, że odciska piętno na intelekcie swoich wychowanków. Bystra nie jest jednak kryształową postacią. W życiu prywatnym jest Ktosią — kochanką ojca Kamili (bohaterki powieści Kiedyś na pewno), a więc osobą o nagannej moralności. Czy Bystra jest zatem dobrym nauczycielem? Czy dobry nauczyciel musi być wzorowym człowiekiem? Historia Bystrej to ważny wątek książki.
Rezerwat niebieskich ptaków to jedna z najtrudniejszych powieści Ewy Nowak — wielowątkowa, nieoczywista i naznaczona mizantropią; stwarza znakomitą okazję do trudnych rozmów o wartości człowieka i dlatego często jest lekturą w gimnazjach.