"Wydaje się, ze już w dwudziestoleciu międzywojennym w pracach psychologów można dostrzec początki budzenia się poczucia tożsamości psychologii nie tylko jako nauki przyrodniczej, ale także nauki humanistycznej, po części także wyraźnie zaangażowanej w realizację zadań wynikających z potrzeby życia społecznego. Ze szczególnym szacunkiem i uznaniem powinniśmy czytać teksty niemieckich autorów, którzy otwarcie i kompetentnie pokazują skomplikowaną sytuację psychologii w ich kraju, po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów. Mają one wartość dokumentów. Ich zaletą jest odróżnienie dwóch „przedmiotów badania” psychologii i - wówczas bardzo zróżnicowanej grupy - psychologów. Rzecz oczywista nie jest to obraz kompletny. "