Tom „Opowieść się rozpoczyna” zawiera eseje, w których Oz analizuje kunszt pisarski klasyków literatury światowej od Czechowa, Fontanego, Kafki począwszy, poprzez Agnona, Yizhara i Shabtaia – swych rodaków – do Gabriela Garcíi Márqueza. Jak zacząć opowieść, mając przed sobą czystą, białą kartkę papieru? Zdawałoby się, że nic prostszego, jeśli tylko pragnie się opowiedzieć jakąś historię. A jednak pisarze robią to na rozmaite sposoby: albo niemal utożsamiają się z narratorem, albo się wobec niego dystansują; niekiedy stwarzają tylko pewien klimat, nastrój, czasem znów uciekają się do dialogu bohaterów. Zawsze jest to – według Amosa Oza – rodzaj swoistego kontraktu, który autor zawiera z czytelnikiem. Przyjmując warunki takiej umowy, trzeba się liczyć z tym, że lektura utworu nie będzie tylko łatwą rozrywką...

Pobieżna lektura przypomina zerknięcie na cyferblat zegarka, lektura powolna, taka, do jakiej namawia Amos Oz, to otwarcie koperty i przyjrzenie się temu, jak zazębiają się tryby i w którą stronę się obracają.
„Rzeczpospolita”

Amos Oz - urodzony w roku 1939 w Izraelu w rodzinie imigrantów z Polski, zaliczany jest do najwybitniejszych współczesnych prozaików izraelskich.