Tom złożony z 15 esejów poświęconych głównie literaturze francuskiej (od średniowiecza po Rewolucję), a także literaturze włoskiej (późne średniowiecze i renesans). Zaletą zbioru jest przedstawienie wielu rozmaitych sposobów pojmowania niebezpieczeństwa w kontekście literackim. Prezentowane utwory powstały pod wpływem najwyższego zagrożenia i odzwierciedlają egzystencjalną sytuację autora. Ukazują, jak obawy i świadomość zagrożenia przypisywane fikcyjnym bohaterom odpowiadają rzeczywistości społecznej i historycznej, a także, jak niebezpieczne może się okazać autorstwo potępianych oficjalnie dzieł. Niebezpieczeństwo może być także pojmowane jako kluczowy konstrukcyjny chwyt użyteczny w narracji. Bywa też, że to autor zamieszczonego eseju sam uważa pewne poglądy lub postawy za niebezpieczne z własnego punktu widzenia. Niebezpieczeństwa związane z walką i wędrówką w nieznane mogą stać się metaforą ludzkiego losu.Publikacja znajdzie uznanie nie tylko u czytelników romanistów, ale także wszystkich zainteresowanych problematyką literacką.