Znakomicie napisane eseje, poświęcone wybranym współczesnym myślicielom (m. in. Husserlowi, Heidegerowi, Levinasowi, Ingvardenowi i Kępińskiemu), wielki spór z tomizmem o kształt filozofii chrześcijańskiej, wreszcie zarys własnej koncepcji filozoficznej, rozwiniętej później w "Filozofii dramatu" i w "Sporze o istnienie człowieka". Zasadniczym tematem książki jest kryzys nadziei.
"Kiedyś ludzie zabijali się w imię wiary w wyższość własnej nadziei nad cudzą. Dzisiaj "doduszają się" własną beznadziejnością".
ze wstępu