Zwyczajność jest najwymowniejsza, a w codzienności najpełniej wyraża się istota życia. Dlatego Pan Jezus, mówiąc o tym, co najważniejsze, opowiadał zwyczajne, ludzkie historie.

Dzięki temu rozumieli Go wszyscy: i wykształceni - obeznani w Piśmie, i prości - niepotrafiący nawet czytać. Mówił o owcy, która się zagubiła, o najemnych rolnikach nienawidzących swojego szefa, o chwastach wyrosłych na polu pszenicy. Nic specjalnego? A przecież Jego słuchacze odchodzili poruszeni. To dzięki nim, te proste, zwyczajne historie dotarły aż do nas.

Czytane i słuchane dzisiaj, nie przestają poruszać serc.

Bo nikt nigdy nie opowiedział i nie opowie tajemnicy Boga wymowniej niż Jego Syn.