Masz wiadomość!
Zamknęłam na chwilę oczy. Następnie ostrożnie podniosłam powieki i zaczęłam czytać:
Borys@Silvergirl
Masz rację! Weźmy do rąk palety i namalujmy nasze prawdziwe portrety. Jutro o drugiej w Fabryce? Jeżeli nie otrzymam odpowiedzi, rozumiem to jako TAK.
                                                                              Twój Borys.

Zupełnie odechciało mi się spać i najciszej jak mogłam tańczyłam po pokoju. Najchętniej otworzyłabym szeroko okno i obwieściła moje szczęście wszystkim sąsiadom, ale wiedziałam, że mogłoby to się spotkać z brakiem zrozumienia. Dlatego ograniczyłam się do wejścia pod kołdrę z telefonem komórkowym w ręku i wystukaniu numeru Zuzy.