Są cztery miasta, bez których nie byłoby filozofii polskiej: Kraków, Wilno, Lwów i Warszawa. We Lwowie i Warszawie powstała filozoficzna Szkoła Lwowsko-Warszawska: szkoła, która jest wizytówką naszej XX-wiecznej filozofii — i jeśli ktoś za granicą mówi „filozofia polska”, to ma na myśli właśnie Szkołę Lwowsko-Warszawską.

Ale nie byłoby tej szkoły, gdyby nie wielowiekowa robota przygotowawcza — najpierw, począwszy od XIV wieku, w Krakowie, a dwa wieki później — w Wilnie.

Ośrodek wileński miał przy tym tak wyraźną »osobowość naukową« — zwłaszcza w XIX i XX wieku — że usprawiedliwione jest wyodrębnienie go z ogólnego nurtu badań filozoficznych, prowadzonych w Rzeczypospolitej, i nadanie mu »specjalnego statusu« filozofii wileńskiej.

Niniejszy tom jest kolejnym przyczynkiem do opisania jego »osobowości«.

Jacek Juliusz Jadacki — profesor tytularny, pracownik Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego — jest autorem m.in. następujących książek:Spór o granice poznania. Prolegomena do epistemologii (1985), O rozumieniu. Z filozoficznych podstaw semiotyki (1989),Sławni Wilnianie. Filozofowie (1994), Metafizyka i semiotyka. Studia prototeoretyczne (1996),Orientacje i doktryny filozoficzne. Z dziejów myśli polskiej (1998), Aksjologia i semiotyka. Analizy i polemiki (2003),Polish analytical philosophy. Studies on its heritage (2009), Metodologia i semiotyka. Idee — metody — problemy (2010), Being and duty. The contribution o f 20th-century Polish thinkers to the theory of imperatives and norms (2013), Filozofia polska XIX i XX wieku. T.I-II (2015) i Polish philosophy of 19th ad 20th centuries. Heritage Studies (2016).