Koncert f-moll nawiązuje w formie do popularnych koncertów w stylu brillant z pierwszych dekad XIX w. Wirtuozowska partia solowa pełna jest charakterystycznych dla tamtych czasów fortepianowych ornamentów, które jednak służą nie tyle popisowi, co nadaniu całości specyficznego kolorytu i poetyckiej, marzycielskiej aury. W dziele dominują subtelny liryzm i finezja, choć każda z trzech części ma inny charakter: marszowy, nokturnowy i taneczny.