Rozwój gospodarczy kraju wymaga właściwego ukształtowania relacji z zagranicą, co w przypadku Polski było niełatwe w trudnym wieku XX. Dopiero pod koniec stulecia została przerwana izolacja od wiodącej części gospodarki światowej oraz tendencja do nadmiernej samowystarczalności. Oba te rozwiązania występowały w historii Polski także w wiekach poprzednich, oddziałując niekorzystnie na rozwój kraju. W książce omówiono główne składniki stosunków gospodarczych z zagranicą kolejno w okresie rozbiorów na początku XX wieku, w II Rzeczpospolitej, w PRL i w pierwszych latach III Rzeczpospolitej. Analiza i ocena objęła handel zagraniczny, powiązania kapitałowe, mobilność zasobów pracy i operacje finansowe.