Wydawca: Fundacja Evviva L’Arte

Oprawa: twarda

Autor przygląda się mrocznym tajemnicom polskiego Romantyzmu. Czy w ciemnych głębinach Świtezi żyły straszne dziewice? Czy Mickiewicz w swych balladach nas zwodzi, puszcza wodze wyobraźni, czy mówi nam coś prawdziwego, opisuje nam świat rzeczywisty? „Kto powiada, że gminnych baśni nie należy traktować serio, powiada tym samym, że jest mądrzejszy od Mickiewicza, że wie coś lepiej niż on.”, pisze przewrotnie autor. Jarosław ...

Wydawca: Fundacja Evviva L’Arte

Oprawa: twarda

Szósty, dotąd nieopublikowany tom serii „Jak bajeczne żurawie” (wcześniejsze tytuły to, m.in. „Żmut”, „Baket”), poświęconej życiu i twórczości Adama Mickiewicza. Rymkiewicz, we właściwy sobie sposób, wybiera tematy nieoczywiste, wydawałoby się błahe, żeby swą opowieścią poprowadzić czytelnika do rzeczy najważniejszych, nierzadko ostatecznych. Razem z nim zaglądamy do paryskich mieszkań, chodzimy po paryskich ulicach i cmentarzach pierwszej połowy XIX wieku, śledzimy Mickiewicza w ...

Wydawca: Evviva LArte

Oprawa: broszura

Autorski wybór wierszy jednego z najwybitniejszych żyjących polskich poetów. Jarosław Marek Rymkiewicz przedstawia najważniejsze wiersze z dwudziestu lat swojej twórczości – zaczynając od wydanego w roku 1960 tomu „Człowiek z głową jastrzębia” na „Thema regium” z 1978 kończąc.

Wydawca: Fundacja Evviva L’Arte

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Nowy tomik poetycki Jarosława Marka Rymkiewicza. Zbiór 44 oktostychów traktujących o przemijaniu, śmierci i odrodzeniu. Tradycyjnie czytelnik znajdzie w nich obrazy przyrody, przedstawianej w nieoczywistych detalach. Wiersze pełne są erudycyjnych odniesień do filozofii i kultury, pozostając przy tym osobistymi wypowiedziami poety, z charakterystyczną dla niego autoironią. Podtytuł „Druga księga oktostychów” jest nawiązaniem do wcześniejszego, nagradzanego tomu „Koniec lata w zdziczałym ogrodzie”.

Wydawca: Instytut Badań Literackich PAN

Oprawa: twarda z obwolutą

Wspaniale dwuznaczne słowo „anachronizm” określa twórczość dramatyczną Rymkiewicza. To dramaturgia inteligentnie, przewrotnie, wyrafinowanie i humorystycznie anachroniczna. Nieustalona nowoczesność, z jej lękami i fobiami, z modernistycznym zapatrzeniem w lepszą przyszłość, wydawać się może klasycyzującemu artyście światem naiwnych wmówień. A jednak perspektywa współczesna jest konieczna, by sztuka nie stała się tylko stylizacją, czyli gorszą wersją przeszłości. To współczesność musi odgrywać przeszłość, byśmy ...