Wydawca: Białe Pióro

Oprawa: broszura

Łącznikiem trzech części powieści są bohaterowie i miejsca wydarzeń: małe pomorskie miasteczko w Polsce i Gelsnkirchen w Niemczech, w Zagłębiu Ruhry.Główna bohaterka, Renata, wyjeżdża do pracy jako opiekunka osób starszych. Jedzie w ciemno z nadzieją, że wytrzyma 2 umowne miesiące.Życie, jak to zwykle bywa, pisze jednak spontaniczne scenariusze, podsuwa ludzi i uczucia, których nie można się było spodziewać. ...

Wydawca: Białe Pióro

Oprawa: broszura

Czerwone szpilki to ostatnia część tryptyku obuwniczego Wandy Szymanowskiej, traktującej nie o obuwiu, ale o stanie ducha kobiety po przejściach. Główna bohaterka – Antonina, kobieta w wieku dojrzałym, poszukuje swojego szczęścia. Czy odnajdzie je wreszcie? Czy wyzwoli się z sideł przeszłości? Zielone kalosze... Niebieskie sandały... A może to właśnie Czerwone szpilki okażą się najwygodniejsze w ...

Wydawca: Białe Pióro

Oprawa: broszura

Przed Wami historia maleńkiego, bezbronnego pieska, Ciapka, którego aż chce się przytulić do serca. Zabrany od mamy, odtrącony przez dziewczynkę, do której trafił jako prezent...Czy znalazł wreszcie wymarzony dom? Niezwykle emocjonalna, mądra i wspaniała opowieść, która zachęca do przemyśleń na temat psiej doli. Ja się wzruszyłam. Wzruszcie się i Wy!Agnieszka Krizel Zanim podejmiecie decyzję o wprowadzeniu do swojego domu ...

Wydawca: Białe Pióro

Oprawa: broszura

Kilka dni po urodzeniu Rafał zostaje zarażony gronkowcem, który w przeciągu krótkiego okresu czasu robi czystki w jego organizmie.Cudem udaje się pokonać gronkowca. Mijają lata, a skutki przebytej choroby nie dają o sobie zapomnieć.Zaczyna się ponowna walka o życie. Postanowiłem opisać swoją historię, aby przeciwstawić się chorobie, żyć każdego dnia z nadzieją i wiarą, spełniać marzenia i nigdy się ...

Wydawca: Białe Pióro

Oprawa: twarda

"Mimo, że po pierwszej zwrotce Uranowego zlewu... pochopnie stwierdziłem, iż mam do czynienia z przeintelektualizowanym piórem i nadmierną komibnacją w stylu. Ochoczo jednak przyznaję się do błędu, albowiem już przy drugiej i trzeciej strofie moje postrzeganie poezji Tomasza Kowalczyka zmieniło się diamteralnie. A to za sprawą niebywałego wyczucia języka polskiego i fantazji w jego użyciu, za sprawą których Kowalczyk robi ...