Wydawca: MAG

Oprawa: oprawa broszurowa

W Ciężkich Górach nigdy nie ma śniegu. Spowite mgłami, ociekają deszczem – zimnym jak serca istot zamieszkujących Drugą Prowincję. Trzy rozumne gatunki - ludzie, koty i sępy - nie potrafią się porozumieć. Skoro motywy działania „innych” są niejasne, można zrobić tylko jedno: zabić. Takie jest prawo gór.Witaj w Grombelardzie, Czytelniku.Powieść „Grombelardzka Legenda” otrzymała nagrodę czytelników miesięcznika SFINKS (2001) ...

Wydawca: MAG

Oprawa: broszura, oprawa broszurowa

I tak do końca nie wiadomo, czy było to tylko marzeniem księcia Lewina, który poślubił praczkę dostrzegłszy w niej Szerń, czy może rzeczywiście to prawda. Nie ta zagadka trzyma jednak czytelnika w napięciu. Wraz z krainą Szereru wyłaniającą się na kolejnych stronach powieści czytelnik wchodzi pomału w świat pałacowych intryg, politycznych układów i spisków, pięknych kobiet, wyszukanych strojów, mężczyzn Czystej ...

Wydawca: Fabryka Słów

Oprawa: oprawa broszurowa

Gdyby fachowiec taki jak ja spisał Księgę Rodzaju, to Adam, Ewa, Kain i Abel nikogo by nie obchodzili. Najważniejszy byłby wąż. Dekalog pisarski według Kresa. Spisany z humorem i bez pseudonaukowego zadęcia. Pełen dygresji do otaczającej rzeczywistości. Kres bezpardonowo ocenia początkujących pisarzy, podpowiada, intryguje. Obala mity na temat zawodu pisarza. Oprowadza po literackim świecie, w którym nie miejsca ...

Wydawca: MAG

Oprawa: broszura

Szerń obdarzyła rozumem ludzi, koty i sępy. W Pani Dobrego Znaku Szerń obdarzyła mocą magiczną niewolnicę prowincji Dartan - Ezenę. Jest ona uosobieniem legendarnej wojowniczki, posiadającą cechy, jakie według wyobrażenia jej współczesnych, miała legendarna królowa. Jej niezwykłe podobieństwo do tej kobiety sprawia, że staje na czele walki wyzwoleńczej Dartanu z okupantem - cesarstwem armektańskim. Powieść opowiada o roli Ezeny w ...

Wydawca: MAG

Oprawa: miękka

Cztery wielkie ptaki z hukiem skrzydeł oddalały się od ziemi, dźwigając cielska ku niskim chmurom. Klekot sępich dziobów umilkł, rozbrzmiewało tylko bulgotliwe, niewyraźne sapanie ścierwojada, którego wielki kot trzymał zębami za gardło. Sęp zakrywał go niemal zupełnie, lecz kocur, leżąc pod nim, mocno trzymał przednimi łapami. Ptakiem nieustnannie podrzucało; Rbit schował naraz pazury przednich łap i puścił sepią szyję, a ...