Wydawca: Ossolineum

Oprawa: twarda

Spuścizna literacka jednego z najwybitniejszych twórców poezji lingwistycznej ukazuje się w „Bibliotece Narodowej” po raz pierwszy. Wyboru wierszy dokonał Bartosz Małczyński, historyk literatury, mający w dorobku naukowym wydaną w 2010 roku monografię "Rozwiązywanie tekstów. Poetyckie polimorfie Tymoteusza Karpowicza". Małczyński jest również autorem wstępu i komentarzy do poezji Karpowicza.

Wydawca: Biuro Literackie

Oprawa: twarda

Nieznany Karpowicz - literackie wydarzenie 2013 roku! W czwartym tomie "Dzieł zebranych" Tymoteusza Karpowicza, grupujących spuściznę jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy ubiegłego wieku, znajdują się nieznane wiersze z lat 1970-2005 zachowane w rękopisach i maszynopisach, honorowane przez autora (będącego absolutnym perfekcjonistą) jako forma nadająca się do druku lub bliska ostatecznej. Nieliczne z nich były publikowane w prasie za życia autora ...

Wydawca: Biuro Literackie

Oprawa: twarda

Trzeci tom "Dzieł zebranych" Tymoteusza Karpowicza obejmuje "Słoje zadrzewne" (1999). Poemat, określany przez autora "dziełem życia", powstawał aż przez dziesięć lat, głównie ze względu na zmagania z chorobą żony i własną. To swoista summa życiowa wykreowana cierpieniem realnym (chorobą) i gorączkowo romantycznym (mit artysty Prometeusza).

Wydawca: Biuro Literackie

Oprawa: twarda

Drugi tom Dzieł zebranych Tymoteusza Karpowicza obejmuje Odwrócone światło (1972). Nad tym obszernym poematem autor pracował około 10 lat. Tak o nim pisał w liście do przyjaciela: „Odwrócone światło jest pracą ogromną o nietypowej konstrukcji opartej na tzw. ‘triadzie semantycznej’, współzależności trzech tekstów, które równocześnie jakby obnażają i demaskują proces twórczy (rzeczywistość - jej oznaczenie logiczne - opis artystyczny)”. Pod ...

Wydawca: Biuro Literackie

Oprawa: oprawa broszurowa

"Czytelnik ma możliwość wglądu w listy jakie między sobą wymieniali rzeczeni artyści, ma sposobność zobaczenia ich bliżej i bardziej. Klarują się przed nami trzy portrety, wiele twarzy. Spomiędzy linijek wyzierają trzy odrębne monady, których orbity zbliżają się do siebie, oddalają, zaś w niektórych punktach nakładają się na siebie, znosząc tak bardzo pracujące na ich odmienność myślowe granice." Bartosz Suwiński